തെറ്റോ ശരിയോ

ജയേഷ്‌ ഇന് ദുബായില്‍ ജോലി കിട്ടി എന്ന് മറ്റൊരു കൂട്ടുകാരന്‍ പറഞ്ഞാണ് അറിഞ്ഞത് . 9 വര്‍ഷത്തിനു മുന്പ് അവന്റെ ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ സംഭവങ്ങളും അവന്‍ ആദ്യം അറിയിക്കുന്നത് എന്നെ ആയിരുന്നു . ഇന്നത്തെ ചിന്താവിഷയത്തിലെ മോഹന്‍ലാലിന്‍റെ പോളിസി ആണ് എനിക്കും , പ്രശ്നങ്ങള്‍ സംസാരിച്ചു തീര്‍ക്കണം . പക്ഷെ ഇവിടെ ഒരു കുറ്റസമ്മതം പോലും എനിക്ക് നിഷേധിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു . കുറ്റം ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന ചിന്തയില്‍ അധികം ശ്രമിച്ചിരുന്നില്ല എന്നും വേണമെങ്കില്‍ പറയാം :-(
ഞങ്ങള്‍ അയല്‍ക്കരായിരുന്നു , ഒന്നാം ക്ലാസ്സ് മുതല്‍ ഒന്നിച്ചാണ് പഠിച്ചിരുന്നത് . പ്രീ ഡിഗ്രി ക്കും ഒരേ കോളേജ് ഇല്‍ ഒരേ ഹോസ്റ്റല്‍ ഇല്‍ അഡ്മിഷന്‍ കിട്ടി . ആദ്യ വര്‍ഷം വളരെ കൂളായി പോയി . 2 ആം വര്‍ഷം ആണ് ആ സംഭവം ഉണ്ടാകുന്നത് . ഒരു പരീക്ഷക്കാലം , രാത്രി 11 മണിക്ക് ജയെഷും അവന്റെ അടുത്ത റൂമിലെ ഒരു bengali യും കൂടി വാക്കു തര്‍ക്കത്തില്‍ തുടങ്ങി , അടിപിടിയും തെറിവിളിയ്യും ആയി . പാതി രാത്രിയില്‍ ഹിന്ദി തെറി വിളി കെട്ട് പഠിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നവരും ഉറങ്ങിക്കിടന്നവരും എല്ലാം ഉണര്‍ന്നു . കഷ്ടകാലത്തിനു warden അച്ഛനും . വാര്‍ടെനച്ചന്റെ മുറി തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടതും കളിക്കാരും കാണികളും എല്ലാം ബാക്ക് to പവലിയന്‍ . കൈലി ഉടുത്തു കതകു തുറന്ന അച്ഛന്‍ പെട്ടെന്ന് കതകു അടച്ചു . എല്ലാം ശാന്തം . പക്ഷെ ളോഹ ഇട്ടു വീണ്ടും ആ കതകു തുറന്നപ്പോള്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും മനസ്സില്ലായി -- പണി പാളി ... വെളുത്ത ളോഹ യിലെ ആ കറുത്ത മനുഷ്യന്‍ താഴെ വന്നു 2 താരങ്ങളെയും വിളിച്ചു 4 ഇംഗ്ലീഷ് വാചകങ്ങള്‍ . "Pack your stuff . This is the last day for you in this college. I will inform your parents in the morning . Either you can wait till tomorrow evening for them or leave the place in the morning" . ആ കോളേജ് ഇന്റെ പാരമ്പര്യം വച്ചു അര്‍ദ്ധ രാത്രിയില്‍ അടിപിടി കൂടുന്നവര്‍ക്ക് കിട്ടേണ്ട ശിക്ഷ തന്നെ . എല്ലാവരും തിരികെ പോയി . ഞാന്‍ എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാതെ ഇരുന്നു . നാട്ടിലെ വലിയ കുടുംബം ആണ് ജയെഷിന്റെ . അച്ചന് central govt ഇല്‍ ജോലി , അമ്മ high school teacher . 2 ചേട്ടന്മാരും വലിയ നിലയില്‍ . നാട്ടില്‍ നല്ല നിലയും വിലയും ഉള്ള കുടുംബം . ഇളയ മകന്‍ കോളേജ് ഇല്‍ നിന്നും suspend ചെയ്യപ്പെട്ടു എന്ന് അറിഞ്ഞാല്‍ ... വിദ്യഭ്യാസം ഉള്ള വീട്ടുകാര്‍ അത് ക്ഷമിക്കും , പക്ഷെ നാട്ടുകാര്‍ .... 2 പേരെയും കൂട്ടി അച്ഛന്റെ മുന്നില്‍ ചെന്നു ഒരു അപ്പോളജി പിടിപ്പിക്കാന്‍ പറഞ്ഞാലോ ? , വലിയ പ്രതീക്ഷ ഒന്നും ഇല്ല , എന്നാലും ഒന്നു ശ്രമിക്കുക തന്നെ ... bengaali യുടെ മുറിയില്‍ ലൈറ്റ് ഇല്ല . ഞാന്‍ പാതിയെ വാതിലില്‍ മുട്ടി . അല്പ സമയത്തിന് ശേഷം കതകു തുറക്കപെട്ടു . "kya plan he bhai ?" -- ഉത്തരം -- " will pack in the morning and go .. let me sleep now " കതകു അടക്കപ്പെട്ടു. നല്ല മനുഷ്യന്‍ . ജയെഷിന്റെ മുറിയില്‍ ലൈറ്റ് ഉണ്ട് . വാതിലില്‍ മുട്ടി , കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ അവന്‍ വാതില്‍ തുറന്നു . മുങ്ങി ചാകുന്നവന്റെ അവസാന പിടി വള്ളി എന്ന പോലെ അച്ഛനെ പോയി കണ്ടു കാല് പിടിക്കാനുള്ള എന്റെ ഉപദേശം കെട്ട് അവന്‍ പോയി അച്ഛന്റെ വാതിലില്‍ മുട്ടി , ദൂരെ നിന്നു മറഞ്ഞു നിന്നു നോക്കി ഞാനും . 10 മിനിട്ടുശേഷം വാതില്‍ തുറന്നു , 2 പേരും അകത്തോട്ടു കയറി , അകത്തു പൊട്ടലും ചീറ്റലും , 10 മിനിട്ടു കഴിഞ്ഞു പോയതിന്റെ ഇരട്ടി കരച്ചിലുമായി ജയേഷ്‌ തിരിച്ചെത്തി . മുറിയില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി പോയില്ലെങ്ങില്‍ പോലീസ് ഇനെ വിളിക്കും എന്ന് അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞത്രേ !!!! ഇനി രക്ഷ ഇല്ല . അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ ഒന്നിച്ചു വീട്ടില്‍ പോകാം എന്ന തീരുമാനത്തില്‍ അവനെ ഉറങ്ങാന്‍ വിട്ടു . അര മണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞു വാതിലില്‍ ഒരു മുട്ടു , ജയേഷ്‌ ആണ് , ഷേവ് ചെയ്യാന്‍ ഒരു ബ്ലേഡ് വേണമത്രേ . രാവിലെ പോകേണ്ടതല്ലേ ... ഞാന്‍ കയ്യിലിരുന്ന gillette ready shaver ഒരെണ്ണം എടുത്തു കൊടുത്തു .. അപ്പോള്‍ അവന് നോര്‍മല്‍ ബ്ലേഡ് വേണം , എന്റെ കയ്യില്‍ ആണെങ്കില്‍ അതില്ല താനും . നിരാശന്‍ ആയി അവന്‍ തിരിച്ചു പോയി . ഞാന്‍ വീണ്ടും കിടക്കയിലേക്ക് വീണു . പെട്ടെന്ന് മനസ്സില്‍ ഒരു വെള്ളിടി വെട്ടി ,,, ഈശ്വരാ എന്താ ഇവന്റെ ഉദ്ദേശ്യം !!!!! ഭാവന യില്‍ ചോരയില്‍ കുളിച്ചു കിടക്കുന്ന ഒരു വെളുത്ത കൈ ഞരമ്പ്‌ !!!! കതകു തുറന്നു ഓടി ജയേഷ്‌ ഇന്റെ മുറിയുടെ മുന്നിലെത്തി . അകത്തു ലൈറ്റ് ഉണ്ട് . കതകു മുട്ടാന്‍ ഒരു മടി . ഇനി അവന്‍ വെറുതെ ഇരുന്നു ഷേവ് ചെയ്യുവാനെങ്ങിലോ . അടുത്ത മുറി സജിത്ത് ഇന്റെതാണ് , അവന്‍ മുറിയില്‍ ഇല്ല . കതകിനു മുകളില്‍ തപ്പി നോക്കി , താക്കോല്‍ അവിടെ ഉണ്ട് , കതകു തുറന്നു കയറി , ബുക്ക് ഷെല്‍ഫ് ഇന്റെ വിടവിലൂടെ ജയേഷ്‌ ഇന്റെ മുറിയിലേക്ക് നോക്കി . ഒരു മഞ്ഞ ബക്കറ്റു നിറയെ വെള്ളം , കുറെ പഴയ ബ്ലേഡ് കള്‍ (ബാത്ത് റൂം ഇല്‍ നിന്നും ശേഖരിചിട്ടുണ്ടാകും ) , പിന്നെ 5 -6 ഷൂ ലേസുകള്‍ കൂട്ടി കെട്ടി വച്ചിരിക്കുന്നു . സംഗതി മറ്റവന്‍ തന്നെ . എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് മനസ്സിലാകുന്നില്ല . അവന്റെ കതകിനു ഇടിച്ചിട്ട്‌ കാര്യം ഇല്ല. മരിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചവനോട് ഞാന്‍ എന്ത് പറയാന്‍ . നേരെ അച്ഛന്റെ മുറിയിലേക്കോടി . അച്ഛനോട് കാര്യം പറഞ്ഞു . അടുത്ത ദിവസം കോളേജ് ഹോസ്റ്റല്‍ ഇല്‍ ഒരാള്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്ത വിവരം അറിഞ്ഞാല്‍ തിരു സഭക്കുണ്ടാകുന്ന നാണക്കേട്‌ ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ മനുഷ്യന്‍ ആയി . ജയേഷ്‌ ഇന്റെ മുറിയിലേക്ക് ഓടിയെത്തി അവനെയും കൊണ്ടു അച്ഛന്റെ മുറിയിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയി . ഒരു അര മണിക്കൂറിനു ശേഷം ജയേഷ്‌ മുറിയില്‍ തിരിച്ചെത്തി , അച്ഛന്റെ മനസ്സു മാറിയത് അറിയിച്ചു .. suspension പിന്‍ വലിച്ചത്രേ !!! അവന്‍ ഹാപ്പി , ഞാനും ഹാപ്പി . നടന്ന കാര്യങ്ങള്‍ ഒന്നും ഞാന്‍ പറയാന്‍ നിന്നില്ല . സമാധാനത്തോടെ ഉറങ്ങാന്‍ പോയി . സമാധാനം അധികം നീണ്ടു നിന്നില്ല . രാവിലെ അച്ഛന്‍ മുറിയിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു . അവിടെ ജയേഷ്‌ ഇന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ജയെഷും . ഉടനെ ജയേഷ്‌ ഇനെ പുറത്താക്കുക ആണ് പോലും . ആത്മഹത്യ പ്രവണത ഉള്ള ഒരു പയ്യനെ കോളേജ് ഇല്‍ പഠിപ്പിക്ക്കാന്‍ പറ്റില്ല അത്രേ . എല്ലാത്തിനും ഞാന്‍ ആണ് തെളിവ്‌ എന്ന് ആ കാപാലികന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അടുത്ത് എവിടെ എങ്ങിലും ഒരു കോടാലി ഉണ്ടായിരുനനെങ്കില്‍ പള്ളിയിലച്ചനെ വെട്ടി കൊന്ന കേസ് ഇല്‍ ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ ജയില്‍ ഇല്‍ കിടന്നേനെ . ജയേഷ്‌ ഇന്റെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും അവന്‍ ആ കോളേജ് ഇല്‍ വീണ്ടും തുടരുന്നതില്‍ താത്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല . 3 പേരും കരഞ്ഞു കൊണ്ടിറങ്ങി പോകുന്നത് ഇപ്പോളും കണ്മുന്‍പില്‍ കാണാം .
അതായിരുന്നു അവസാനം . പിന്നീട് പലപ്പോഴും തമ്മില്‍ കണ്ടെങ്ങിലും അവന്‍ എന്നില്‍ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറാന്‍ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു . അവന്റെ മനസ്സില്‍ ഞാന്‍ അവനെ കാട്ടികൊടുത്ത ഒരു യുദാസ് ആണോ എന്തോ ??വര്ഷം ഇത്രയും കഴിഞ്ഞു . എല്ലാവരും എല്ലാം മറന്നും കഴിഞ്ഞു . ജയേഷ്‌ ഇന് bangalore ഇല്‍ ഏതോ കമ്പനി ഇല്‍ ജോലി കിട്ടി , കല്യാണവും കഴിഞ്ഞു . ഇപ്പോള്‍ സകുടുംബം Dubai ക്ക് പോകുന്നു . ഇനി കാണുമ്പോള്‍ ഒരു കാര്യം ചോദിക്കണം "എന്തായിരുന്നു കൂട്ടുകാരാ ഞാന്‍ ചെയ്ത തെറ്റ് ? "